​​​​​De architectenwoning maakt deel uit van een inbreidingsproject op een terrein waar vroeger twee verouderde villa's stonden en wil zich integreren in de urbane omgeving van het Sint-Pietersstation. De architecturale lijn van het eigen huis sluit naadloos aan op de – ook door de architect ontworpen – vier aangrenzende atriumwoningen. Omgeving, functionaliteit, duurzaamheid en authenticiteit primeren in het ontwerp.

Het concept van de energiezuinige woning (Canadese put, mWKK-installatie,  zonnepanelen, … ) is soepel opgebouwd zodat kan ingespeeld worden op wijzigende gezinssituaties. Het betreft een doorgroeiwoning die enerzijds kan ingericht worden als traditionele eengezinswoning maar anderzijds kan omgevormd worden tot een appartement en twee studio’s, naast het kantoor. De deuropeningen op het gelijkvloers hebben een voldoende doorgangsbreedte voor eventuele rolstoelgebruikers. Aparte toegangen  laten alle entiteiten onafhankelijk functioneren.

Het koperen leidmotief en frivole raampartijen definiëren de voorgevel in het stedelijk landschap. De speelse galerijraampjes aan de zijgevel communiceren via een subtiele avondverlichting met de bestaande beuk. Een hoge glaspartij aan de achtergevel omsluit de traphal waarlangs de bewoner ‘letterlijk’ tussen de boomkruinen loopt. Het groendak zal een uitloper vormen van de tuin met overwegend veldbloemen. Eiken, een meidoornhaag en de met klimop begroeide afsluiting moeten schuilplaatsen scheppen voor de in stedelijke omgeving bedreigde fauna.

​